NL /
Ik onderzoek in mijn werk grenzen: de grens tussen leven en dood, de relatie tussen natuur en cultuur, tussen de geschiedenis en het heden…waarbij dikwijls ‘de mens als centraal gegeven’ in vraag wordt gesteld.
De beelden in mijn werk vinden meestal hun oorsprong in de persoonlijke herinnering of het collectieve
geheugen, gerelateerd aan een hedendaagse problematiek.
Er zijn een aantal beelden die in wisselende gedaanten terugkeren: het landschap, het huis: compact en gesloten als metafoor voor de menselijke natuur, het zijn, de figuur, uitgebeeld als een sculptuur herleid tot het essentieel herkenbare. De mens die zich tevergeefs probeert los te wrikken uit zijn geschiedenis want ‘les traces humaines’ zijn roodgekleurd. Ook het crematorium maakt hierop allusie, niet enkel in de letterlijke zin, maar het verwijst ook naar het abstracte en onvatbare van het element tijd dat zich manifesteert in de persoonlijke en collectieve herinnering.
Het paard, als drager van de geschiedenis, geblinddoekte figuren, de kunstenaar zelf enz., zijn de laatste periode onderwerp van nieuw onderzoek met 3-D print. Deze zijn de basis voor driedimensionale collages opgebouwd met de computer. Bepaalde uitvoeringen worden ook in brons afgegoten.
Eenvoudige weergaven van alledaagse objecten dragen soms een donkere kern in zich en confronteren met onmacht en OBSTRUCT.
En de kunstenaar bekijkt vanuit het ‘observatorium’ en rapporteert in zijn parallelle wereld.
Matthieu Lobelle
ENG/
In my work I investigate boundaries: the boundary between life and death, the relationship between nature and culture, between history and the present… where ‘man as a central fact’ is often questioned.
The images in my work usually originate from personal or collective memory, related to a contemporary issue.
There are a number of images that return in varying forms: the landscape, the house: compact and closed as a metaphor for human nature, the being, the figure, depicted as a sculpture reduced to the essentially recognizable. The human being who tries in vain to free himself from his history because ‘les traces humaines’ are colored red. The crematorium also alludes to this, not only in the literal sense, but it also refers to the abstract and incomprehensible nature of the element of time that manifests itself in personal and collective memory.
The horse, as a bearer of history, blindfolded figures, the artist himself, etc., have been the subject of new research with 3-D printing in the last period. These are the basis for three-dimensional collages
built with the computer. Certain versions are also cast in bronze.
Simple representations of everyday objects sometimes carry a dark core within them and confront with powerlessness and OBSTRUCT.
And the artist looks from the ‘observatory’ and reports in his parallel world.
Matthieu Lobelle
